To na pewno wszystkim dobrze znany owad. Moja córka spotkała kowaliki na spacerze więc postanowiłam sprawdzić jak nazywają się, te dobrze mi znane z dzieciństwa, "robaczki".
 |
| To pluskwiak mierzący 1 cm, występuje w całej Polsce, najwięcej jest ich w miastach, tam gdzie rośnie ich ulubione drzewo - lipa. Można je zaobserwować na pniach i w oddali drzewa - na chodnikach, murach, ogrodzeniach. W środowisku naturalnym spotyka się je w lasach mieszanych i liściastych, przy drogach. Kowaliki uwielbiają wygrzewać się na słońcu. Pomimo, że czasem dochodzi do kanibalizmu u kowalików - dojrzałe osobniki zjadają młode trzymają się one w grupach dla bezpieczeństwa. Ich ubarwienie oraz fakt, że są niesmaczne, chroni je przed drapieżnikami. Kowale są wszystkożerne - wysysają soki z martwych owadów oraz odchodów. Ich przysmakiem są nasiona lipy, które spadają z drzewa więc nie wyrządzają drzewom krzywdy - nie są szkodnikami. Kowaliki uodporniły się na trująca substancję zawartą w orzeszkach lipy. Substancja ta (hormon juwenilny) u innych owadów powoduje zahamowanie możliwości przeobrażenia się w dorosłego owada. Samiec zachęca samiczkę do kopulacji poprzez dotykanie czółkami jej głowy. Jeśli ona to zaakceptuje to sczepiają się odwłokami i poruszają się razem przez kilka dni, prowadzi samiczka. Samiec musi odganiać rywali. Po kopulacji samica składa od 50 do 100 jaj zakopując je w ziemi lub między liśćmi. Larwy żyją podobnie do imago. Zanim jesienią osiągną dojrzałość płciową linieją 5 razy zmieniając ubarwienie. Na początku kowaliki są żółto-pomarańczowe. Zimą zakopują się w ściółce lub w ziemi. Wiosną wychodzą na nagrzane słońcem murki, chodniki by ogrzać się po zimie. Kowaliki żyją nawet 2 lata. |
